Jak nazywa się samica żubra? Czy żubrzyca to prawidłowa forma?

Żubr europejski to największy gatunek ssaka, jaki porusza się po tak zwanym Starym Kontynencie. Czy wiesz, jak nazywa się samica żubra? Sprawdź, co mówi na ten temat słownik języka polskiego!

Żubr to największy spośród europejskich ssaków zamieszkujący na lądzie. Ten wyjątkowy gatunek skrywa wiele tajemnic. Jedną z niewiadomych jest chociażby kwestia jego nazewnictwa. Jak nazywa się samica żubra? Dla części osób prawidłową formą może być żubrzyca, z kolei dla innych, żubrówka. Które określenie jest prawidłowe? Odpowiadamy!

Czy żubrzyca to określenie nazywające samicę żubra? Jak nazywa się samica żubra?

Już od wieku dziecięcego uczymy się najróżniejszych nazw, które określają otaczające nas zwierzęta i rośliny. W tym celu warto korzystać ze słownika języka polskiego. Możemy w nim sprawdzić również to, jak nazywa się samica żubra. W jaki sposób owe zagadnienie zostało rozwiązane przez językoznawców?

W większości przypadków samica żubra nazywana jest żubrzycą. W praktyce w naszym języku często stosuje się jednak inną formę nazewnictwa, określając samicę jako krowę, natomiast samca jako byka. W tym przypadku obie możliwości są w pełni poprawne językowo. Możemy więc korzystać z nich zastępczo, wedle własnego uznania. Ciekawostką w kwestii nazewnictwa może być również fakt, że młode żubry nazywa się cielętami.

Jaki zespół cech rozróżniają samicę oraz samca żubra? Oto efekty badań naukowców!

Kwestie związane z cechami, jakie różnią samice oraz samców żubra były przez lata przedmiotem badań naukowców. Odpowiedź przyniosła wnikliwa analiza budowy anatomicznej przedstawicieli obu płci. Podstawową różnicą jest oczywiście charakterystyczna dla ssaków zdolność do rozrodu, która cechują się wyłącznie samice żubra. Żubrzyce, nazywane również krowami osiągają pełną dojrzałość płciową zwykle w okresie pomiędzy drugim i trzecim rokiem życia.

Z kolei samce w większości przypadków oczekują na swoje potomstwo przynajmniej do siódmego lub nawet ósmego roku życia. Poza tym wyraźne różnice są zauważalne w budowie ciała żubra. Samiec jest znacznie większy, jego wysokość w kłębie może sięgać nawet 188 cm, a masa zwykle oscyluje w okolicach 700 kg. Z kolei samice charakteryzują się znacznie mniejszymi gabarytami, osiągając średnią wysokość w kłębie na poziomie 152 centymetrów oraz masę ciała około 440 kilogramów.

W jaki sposób rozpoznać po wyglądzie płeć żubra?

Najprostszą metodę rozpoznania płci wśród żubrów stanowi ocena gabarytów. Wiemy już, że w większości przypadków samice są znacznie niższe oraz lżejsze od samców. W przypadku byków wyraźną różnicę stanowi także m.in. dysproporcja pomiędzy budową ciała w przedniej i tylnej jego części. Masywne nogi, koścista szyja oraz szeroki tułów dorosłego samca porasta długa sierść. Tylny fragment ciała jest jednak znacznie węższy, a w dodatku osłonięty charakterystyczną, krótką sierścią. Dysproporcje te zwykle są zauważalne gołym okiem. Odstępstwem od tej reguły są młode żubry, które z oczywistych względów nie osiągnęły jeszcze swoich gabarytów. W ich przypadku ocena płci jest stosunkowo trudniejszym zadaniem, które może wymagać bogatszej wiedzy i doświadczenia.

Jak wygląda żubr i skąd wziął się ten gatunek na ziemiach polskich?

Żubry to wyjątkowo charakterystyczne zwierzęta, które cechuje bardzo duża, a zarazem ciężka głowa z niewielkimi rogami skierowanymi ku górze. Ciało żubra sprawia wrażenie bardzo masywnego, co może potęgować obecność bardzo dużej ilości mięśni. Głowę i tułów porasta sierść oraz włosy o różnorodnej barwie. Dorosły żubr może ważyć blisko tonę i mierzyć nawet trzy metry długości. Warto również pochylić się nad historią tego wyjątkowego gatunku.

Żubry zamieszkują terytorium Polski od kilkuset lat. Ich głównym środowiskiem życia są tereny leśne, bogate w pokarm oraz przestrzeń do schronienia. Na przestrzeni wieków żubry były zagrożone wyginięciem. Dla przykładu warto wskazać kilka danych, jak chociażby statystyki z 1857 r., które mówią o około 1900 żubrach zamieszkujących Puszczę Białowieską. Zaledwie nieco ponad 50 lat później, tuż po I wojnie światowej, gatunek był bliski całkowitego wymarcia. Na szczęście zwierzęta przetrwały najtrudniejszy okres, a obecnie ich populacja z roku na rok rośnie w imponującym tempie!

Gdzie najłatwiej zobaczyć żubra? Sprawdź główne obszary występowania tego gatunku!

Osoby, które chciałyby na własne oczy zobaczyć żubra, powinny wybrać się na wycieczkę do jednego z kilku miejsc, będących naturalnym miejscem występowania tego gatunku zwierząt. Najbardziej liczne stada żubrów można podziwiać w Puszczy Białowieskiej, ulokowanej na terenie Podlasia. W Białowieży żyje obecnie około 900 żubrów. Inną lokalizacją, która zamieszkiwaną przez największe ssaki lądowe Europy są Bieszczady oraz leśne przestrzenie tuż przy granicy ze Słowacją. W tym rejonie liczba żubrów szacowana jest na nie mniej niż 800 sztuk.

Duża część przedstawicieli gatunku znajduje się także w specjalnie tworzonych hodowlach żubrów. Takie miejsca zapewniają odpowiednie warunki środowiska oraz pokarm konieczny do właściwego wzrostu liczebności żubrów. W ten sposób gatunek jest chroniony przed wyginięciem. Należy jednak pamiętać, że osobisty kontakt ze zwierzęciem jest wyjątkowo niebezpieczny. Żubr może ważyć nawet 920 kg i mierzyć blisko trzy metry wysokości. Ogromna siła może więc zagrażać zdrowiu i życiu człowieka!