Spis treści
Z jaką prędkością biegnie żubr? Gdzie mieszka najwięcej żubrów i co warto wiedzieć o żubrze?
Jeden z najsłynniejszych mieszkańców Puszczy Białowieskiej, motyw wielu herbów, a także bajek dla dzieci, który o mały włos (gdyby nie starania naukowców i badaczy) całkowicie by wymarł. O kim mowa? Oczywiście o żubrze, którego populacja w Polsce liczy obecnie ok. 2600 przedstawicieli gatunku, ale tylko nieliczni wiedzą o nim więcej choćby z jaką prędkością biegnie żubr…
Fascynują Cię dostojni mieszkańcy Białowieskiego Parku Narodowego, ale jak dotąd nie miałeś okazji zgłębić ich historii? Zastanawiasz się co jedzą te zwierzęta i z jaką prędkością biegnie żubr? W takim razie koniecznie przeczytaj dzisiejszy artykuł, w którym udzielamy odpowiedzi na najbardziej frapujące pytania!
Białowieski król bez tajemnic – 7 ciekawostek o żubrach nizinnych, o których nie miałeś pojęcia
1. Największy ssak lądowy Europy
W przypadku tego ssaka hasło „Rozmiar ma znaczenie” zdecydowanie znajduje potwierdzenie w rzeczywistości – dopiero przy bliższym poznaniu można się bowiem przekonać, jak niesamowite wrażenie robią osobniki reprezentujące odmianę nizinną oraz nizinno-kaukaską występującą na terenie Bieszczad.
Żubr to największy ssak lądowy Europy, którego wysokość w kłębie może wynosić 170 cm (w przypadku samic) oraz aż 188 cm w przypadku samców. Jeżeli chodzi o wagę, tutaj samice i samce żyjące np. w powiecie hajnowskim mogą pochwalić się kolejno wynikiem mieszczącym się w przedziale 320 – 640 kg oraz 440 do nawet 920 kg. Wielkość żubra zależy oczywiście od jego wieku oraz płci.
2. Król polskich puszczy
Jeszcze jakiś czas temu byłoby to całkowicie nie do pomyślenia, ale żubrowa populacja stale rośnie – obecnie w Polsce żyje ponad 2600 tych zwierząt, z czego ok. 2394 na wolności. Najwięcej przedstawicieli gatunku nizinnego występuje w Puszczy Białowieskiej, choć dumnych przedstawicieli grupy żubrów czystej krwi można je także spotkać w Puszczy Knyszyńskiej, Puszczy Boreckiej, Lasach Janowskich oraz w Puszczy Augustowskiej.
3. Z jaką prędkością biegnie żubr?
Jaką prędkość jest w stanie rozwinąć zwierzę takich rozmiarów? Zarówno w przypadku dorosłego samca jak i samicy możliwości robią wrażenie, ponieważ żubry są w stanie biec z prędkością wynoszącą nawet do ok. 60 km na godzinę. Mało tego, mogą one także bez problemów przeskoczyć szeroki strumień lub płot, dlatego przebywając na łonie natury (łąkach i polach uprawnych, dnie lasu i na zrębach) warto mieć oczy dookoła głowy, gdyż bliskie zderzenie z taką masą ciała mogłoby skończyć się tragicznie.
4. Wyznawca diety roślinnej
Choć dla wielu osób może być to niespodzianką, to podstawą diety żubra bynajmniej nie jest mięso. Dieta zwierząt żyjących zarówno na wolności, jak i w hodowlach zamkniętych w aż 80% składa się z traw, roślin zielnych, gałęzi, liści, a także kory drzew i krzewów. Co oczywiste, tak pokaźnych rozmiarów zwierzęta wymagają sporej ilości pożywienia i tak oto dorosłe osobniki bison bonasus spożywają dziennie ok. 60 kilogramów jedzenia.
Przedstawiciele świata zwierząt przykładają także wagę do odpowiedniego nawodnienia – wszak bez niego nie ma mowy o prawidłowo przebiegających procesach trawiennych. Nie zapominają o nim także w okresie zimowym – jeżeli panujące warunki atmosferyczne utrudniają dostęp do wody, to żubry kruszą kopytami lód, aby dostać się do jej źródła i ugasić pragnienie.
5. Pokaźnych rozmiarów pacyfista
Zapewne zgodzisz się z nami, że ten „leśny byk” robi wrażenie, jednak czy należy się go obawiać i ustępować mu drogi, gdy tylko pojawi się w bezpośrednim sąsiedztwie? Biorąc pod uwagę fakt, że wiesz już z jaką prędkością biegnie żubr, to możesz mieć obawy, jednak zupełnie niepotrzebnie.
Już na wstępie warto zaznaczyć, że ataki żubrów są niezwykle rzadkie, a wszystko dlatego, że w rzeczywistości są one… pacyfistami i nawet wśród innych mieszkańców Białowieży nie mają one wrogów (jedynie czasem atakowane są przez wilki lub rysie).
6. Bliskie spotkanie z żubrem – jak się zachowywać?
„Kto spotyka w lesie dzika, ten na drzewo zaraz zmyka” – czy do tej samej zasady należy się stosować wówczas, gdy w perspektywie mamy bliskie spotkanie pierwszego stopnia z żubrem? Niekoniecznie – wszystko bowiem zależy od… wysyłanych przez niego sygnałów. Ssaki te nie powinny stwarzać dla Ciebie żadnego zagrożenia jeśli tylko zwrócisz uwagę na zachowanie elementarnych zasad ostrożności, choć zachowanie ostrożności jest tutaj oczywiście wskazane, gdyż są to dzikie zwierzęta.
Atak żubra zwykle poprzedzony jest jego sprowokowaniem, a zwierzę wyraźnie sygnalizuje swój zamiar przystąpienia do takowego poprzez rozgrzebywanie ziemi kończynami oraz opuszczanie łba. Najczęstszą przyczyną ataku jest zbyt bliskie podejście do zwierząt żyjących na terenach otwartych wywołane zazwyczaj dłuższym okresem ich niepokojenia. Zachowując przynajmniej 50 m odstępu oraz po cichu się oddalając od stada możesz mieć pewność, że Twoje zachowanie zostanie przez nie uszanowane.
7. Polskie zasługi w ochronie żubrów
Zgodnie z obowiązującym prawem, żubry są w Polsce pod ścisłą ochroną, tak więc polowanie na żubry jest całkowicie zakazane. Wyjątkiem może być sytuacja, gdy Generalna Dyrekcja Ochrony Środowiska wyda zgodę na odstrzał zwierząt zagrażających życiu i zdrowi całej populacji. Żubry tworzące stada nie mogą jednakże narzekać na złe traktowanie w naszym kraju – to właśnie dzięki Polakom w okresie 20-lecia międzywojennego powstało Międzynarodowe Towarzystwo Ochrony Żubra, a po zakończeniu II wojny światowej w Polska stała się jednym z ważniejszych centrów hodowli żubra na świecie.
Jak więc sam widzisz te dzikie zwierzęta mają wiele tajemnic – powyższe takie jak to z jaką prędkością biegnie żubr są tylko garstką informacji. Jeżeli rozbudziliśmy Twój apetyt na więcej, to koniecznie poczytaj inne ciekawostki o żubrach uważanych za symbol potęgi, odwagi i siły przyrody.

Andrzej – pasjonat przyrody, zafascynowany majestatem żubrów. Autor licznych artykułów i wpisów poświęconych tym wyjątkowym zwierzętom. Poprzez swoje teksty pragnie zbliżyć czytelników do świata natury, ukazując piękno i znaczenie ochrony tych niezwykłych ssaków.